Pokazuje Kieślowskiego z innej, o wiele szerszej perspektywy. W "I'm so-so" reżyser siedzi naprzeciwko kamery i sam o wszystkim opowiada, czasem pojawiają się urywki jego filmów. Tutaj jest mnóstwo archiwalnych zdjęć, nagrań i dużo wypowiedzi innych ludzi którzy go znali i z nim współpracowali, zaś wypowiedzi Kieślowskiego zwykle lecą z offu. Myślę, że jeśli chce się w jakiś sposób 'zagłębić w Kieślowskiego' to trzeba po prostu obejrzeć obydwa te filmy, choć "Still alive" więcej pokazuje.