Ten film powien obejrzeć każdy (zwłaszcza nastolatek), komu wydaje się w ćpaniu jest coś romantycznego czy buntowniczego.
Gówno prawda! To zjazd po równi pochyłej z której, niewielu udaje się zeskoczyć. Kończy się wszystko - przyjaźń, rodzina, a zwłaszcza własne człowieczeństwo. Bo to co uderza najbardziej to proces upodlania się głównej bohaterki aż do wstząsającej sceny finałowej.
Poruszający obraz ze znakomitą ścieżką dźwiękową... (Kaelan Mikla !!!)

PS Gwoli ścisłości film jest islandzki, nie fiński.

Dokładnie, jest tak, jak piszesz. A sceny finałowej chyba nigdy nie zapomnę.

Gówno prawda. Dla nastolatków eksperymentujących z dragami ten film nie będzie ostrzeżeniem. W końcu: "mnie to nie dotyczy", "ja nie ćpam", "ja tak nie skończę". Sposób myślenia podobny do logiki złodzieja - nie myśli o tym, że wpadnie, czy ile mu grozi za kradzież, tylko w jaki sposób ukraść i co z tego będzie miał.

Nie do końca się zgodzę. W moich czasach studenckich chyba większość mojego otoczenia najbliższego spróbowała większości rzeczy. Alkohol, palenie, jakieś proszki, grzybki, kwasy, ale nikt, ale to nikt nie chciał nigdy nic wstrzykiwać. Mnie skutecznie zniechęciły filmy (w latach 90tych) puszczane w podstawówce na godzinach wychowawczych ukazujące heroinistów/kompocistów chorych na AIDS. Pamiętam, że były to dokumenty, wypowiadały się bezzębne osoby i opowiadały swoje historie. Nie pamiętam, która to była klasa - 5, może 6. Nigdy nie korciło mnie w tym kierunku. A nie byłam zamknięta na wszystko ;). Także puszczać jak najbardziej takie filmy ku przestrodze. Kto ma sięgnąć ten pewnie i tak sięgnie, ale sporo osób pozostanie z blokadą. Znałam pojedyncze przypadki, które się stoczyły, ale jednak większość osób przechodzi ten etap bez szwanku, więc to musi być już zazygocone głęboko w nas.

mówi się,że są narkotyki po których czujesz się jak bóg ale to chwilowa rozkosz,a nie wiem co ma młodzież w głowie że po to sięga

Mogło by się wydawać, że jednej bohaterce się udało, ale od początku było widać, że nie potrafi sobie poradzić z przeszłością. Mocne świetne kino.

Miałem do czynienia z tego typu ludźmi. Nie uwierzysz może, ale trzeba pozwolić im upaść, im prędzej to uczynią, tym lepiej - dla otoczenia i dla nich też. Widzę całkowicie odmienny świat w tym filmie niż Ty - zero obowiązków, dużo czasu, mało rozumu. Reżyserowi nie udało się, oczywiście, moim zdaniem, tego pokazać. - pustki zapełnianej szybko i łatwo, na początku, bo potem jest syf.

Też znałam takie osoby. Nigdy nie uważałam je za gorsze od siebie, za taki typ, typ na stracenie, co to nie warto podać mu ręki. To nie tak. Tu nie ma reguł, schematów, jakiegoś wzorca. Każdy z nas jest inny. I nawet w nałogu takim, czy siakim są słabsi i silniejsi. Są tacy, którzy wyjdą z tego piekła, choćby po kimś, jak Stella, która odbiła się od swojej przyjaciółki. Dlaczego Magnei się nie udało? Bo gdzie nie wyciągnęła rękę, tam trafiała w pustkę. Opuściła ja przyjaciółka, rodzice, oszukał przyjaciel Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie, co ta dziewczyna czuła? Jestem pewna , ze nie.
Pamiętasz bohatera z filmu Smak wiśni? Co on odpowiedział, na te wszystkie pocieszenia, rady ludzi, których napotkał?
Cyt. z pamięci:
Możesz mówić, że mnie rozumiesz, ze wiesz, co czuję, ale MOJEGO bólu nie jesteś w stanie poczuć
Każdy czuje inaczej. I może ta dziewczyna, mogłaby wyjść z nałogu, ale czy była by w stanie życie z tym wstydem, ze świadomością swojej przeszłości. Może nie byłaby w stanie, może, dlatego wybrała samounicestwienie. To jest życie, a nie program zero jedynkowy.
Pewną analogia jest depresja. Jedna osoba z tej choroby wyjdzie, inna popełni samobójstwo. I czy będziemy rozprawiać, która z tych osób jest lepsza, a która gorsza? Nie. To są po prostu różne osoby.
I wg mnie, reżyser pokazał clou tej historii, prawdziwe clou, bo to historia na faktach.
Nie wchodź do tego gówna. Bo to, że inni z niego wychodzą, nie znaczy, ze Ty nie utoniesz w szambie.

Wszystko to jest prawdziwe, co napisałaś. Być może zbyt często generalizuję, choć przecież wiem, że każdy jest inny. Jak pisał Stachura - "żeby żyć trzeba mieć człowieka". No właśnie mieć czy być? Gdy ktoś kogoś potrzebuje, to dlatego że lubi go, kocha, szanuje, czy dlatego że ratuje swoje ja?

A skąd w ogóle ludzie mają dostęp do mocnych narkotyków i po co z tym zaczynają;O?

Otóż to a mało jest tak mocnych filmów ale czasem człowiek ma ochotę wziąć magiczną tabletkę po której znikną wszystkie problemy i będzie drugim Bogiem szczególnie teraz w czasach pandemii i tym co wyprawiają rządzący gdzie umierają ludzie a oni zaostrzają ustawę antyaborcyjną co jest chore i cofamy się do średniowiecza i 100 lat za Murzynami a będzie tylko niestety gorzej;(

Polecam, jak nie oglądałas: "Requiem dla snu", "Narkomani", "Przetrwać w Nowym Jorku" ( na faktach)

Dzięki