Nie śledzę losów Godzilli I King Konga, ale Wyspę Czaszki obejrzałam, bo uwielbiam klimaty dziewiczych, magicznych zakątków. Plus te wszystkie dziwaczne istoty. Chciałam obejrzeć na ekranie coś wielkiego, coś mało angażującego emocjonalnie (a najlepiej w ogóle), coś, na czym i po czym nie musiałabym myśleć. I dostałam to. Fabuła jak zwykle w takich filmach to dla mnie czarna magia i nie nadążam, przyznaję się otwarcie. Już na początku założyłam, że nie będę na to zwracać uwagi, tylko skupię się na samych obrazach. A te mnie nie zawiodły. Było dziewiczo, magicznie, były walczące olbrzymy, ja się osobiście trochę wzruszyłam (zawsze mi szkoda Konga). Wprowadzenie mnie trochę znudziło, bo było mało akcji, mało gigantów itd. Ale później, ja wyszłam z kina "rozerwana" i o to mi chodziło. Mimo wszystko film zostawiam bez oceny i pewnie na małym ekranie już go nie obejrzę, bo takie filmy, moim zdaniem, najlepiej wyglądają na tym ogromnym :)